Nieuw: Lilith Listicle – Al onze favorieten op een rij

Iedereen houdt ervan om zijn goede smaak aan anderen op te dringen, zo ook wij. Traditiegetrouw doen we dat massaal aan het einde van het jaar. Wij grijpen dit moment aan om ‘Live Love Laugh, Lilith’ te lanceren, dé rubriek waarin je elke maand al onze favorites voorbij zal zien komen. Van tv-programma’s waar je je in kunt verliezen, tot boeken die je zou moeten lezen, podcasts die je zou moeten horen of toneelstukken die je zou moeten zien. Soms vanwege de urgente onderwerpen die ze aansnijden, andere keren omdat we het allemaal verdienen om soms onze hersenen uit te kunnen schakelen, onderuit te hangen op de bank, met de hand à la Al Bundy in de broek, tv te kijken (ja, ik ben oud, don’t rub it in).

Illustratie: Iwan Smit

2020 is het jaar dat uiterst traag verliep en tegelijkertijd is omgevlogen. We zaten binnen, keken tv, aten kilo’s chocola, hielden 1,5 meter afstand, slenterden nog eens een blokje om het huis, en poef: het is december. Zo gaat dat met herinneringen en tijd. Alles duurt oneindig lang, totdat het voorbij is. Het einde van het jaar is traditiegetrouw het moment dat men terugkijkt. Naar wat is geweest, wat goed ging, wat minder goed ging, waar ons hart harder van ging kloppen, en waar ons hart van ging bloeden. En vrouw oh vrouw wat was 2020 voor een jaar!

Het gaat de geschiedenis in als het jaar dat covid-19 wereldwijd uitbrak. Maar ook als het jaar dat Donald Trump werd verslagen, dat er internationaal, maar ook zeker in Nederland, historische anti-racisme protesten hebben plaatsgevonden, het jaar dat FvD implodeerde (of is dit wishful thinking?), dat RGB overleed en dat we met Lilith de Carla Atzema Soroptimistenprijs wonnen. En sowieso het jaar waarin we met Lilith ontzettend veel werk hebben verzet, niet in de laatste plaats dankzij jullie: onze lezers, onze friends en onze friends with benefits. Daarvoor zijn we jullie oneindig dankbaar.

Maar, het jaar is nog niet om (al voelt dat misschien wel al zo, nu de kerstvakantie samenvalt met een nieuwe lock down). Voordat we het jaar afsluiten, een aantal tips van Lilith co-founder Hasna El Maroudi, om bij weg te dromen, maar ook om je blik en gedachten te scherpen.

 TV: The Bold Type (Amazon Prime, Videoland)

Deze tv-serie is absoluut binge-worthy. Je volgt drie millennials die net een baan hebben gescoord bij het feministische modeblad Scarlet; Jane Sloan (Katie Stevens), Kat Edison (Aisha Dee) en Sutton Brady (Meghann Fahy). Op ieder niveau is nagedacht over hedendaagse maatschappelijke onderwerpen: van borstkankerscreening tot een lesbische moslima, van een transgender vrouw die de marathon wil lopen maar wordt gediskwalificeerd omdat ze nog als man ingeschreven stond tot de calling out van een vrouwelijke fotograaf die zich schuldig maakt aan machtsmisbruik. Deze serie wint hoe dan ook de ‘Woke-Bingo’ van 2020. Het knappe is: ondanks de ongeloofwaardige setting van de werkomgeving, een aantal ongeloofwaardige verhaallijnen en de slechte acteerkwaliteiten van de cast, weet de serie vele malen realistischer te zijn dan menig andere coming of age show. 

Podcast: Code Sw!tch – Race. In your face (Spotify of je favoriete podcast app)

Deze podcast gaat, zoals de naam al doet vermoeden, over hoe mensen van kleur en Zwarte mensen zich door witte omgevingen bewegen. De hosts, Shereen Marisol Meraji en Gene Demby, onderzoeken hoe huidskleur (zelf noemen ze het ‘race’) in ieder aspect van ons leven een rol speelt. Het knappe van de podcastserie is dat ze onderwerpen waar al veel over gesproken is van context weten te voorzien, dat op een toegankelijk manier doen (ook voor witte mensen die misschien last hebben van white fragility), het grappig maken en dat je als luisteraar áltijd iets nieuws leert. Of het nu gaat om de vraag of Donald Trump écht racistisch is, of over taalgebruik (is het nou POC? BIPOC?), Shereen en Gene weten je als luisteraar te boeien. Niet voor niets noemde Apple de serie onlangs ‘Show of the Year’ (wat ik om eerlijk te zijn ook een beetje vervelend vond, want ik dacht dat dit mijn “ontdekking” was). 

Boek: Feminist City, door Leslie Kern (bestel het bij je lokale boekhandel!)

Op ons artikel over street harassment kregen we bij Lilith ontzettend veel reacties. Talloze vrouwen klommen in de pen om te vertellen hoe zij zich op straat letterlijk en figuurlijk proberen te wapenen tegen mannen. Iedere mail was herkenbaar, wat het des te pijnlijker maakte. Het boek Feminist City is een reactie op het feit dat we leven in door mannen ingerichte en gedomineerde omgevingen. In dit boek onderzoekt Leslie Kern hoe en metropolis eruit zou zien die ingericht is voor vrouwen. Hoe zouden de wegen eruit zien? De stoep? De metro’s en de publieke ruimtes? Het klinkt bijna utopisch om een stad te bedenken waar vrouwen over straat kunnen zonder lastiggevallen (of erger) te worden. Of waar rekening wordt gehouden met zogende baby’s, of vrouwen die hun behoefte moeten doen (hallo gemeenten, waarom zijn er anno 2020 nog stééds onvoldoende openbare urinoirs voor vrouwen? Hadden we deze discussie niet al gevoerd en afgesloten?)

Het mooie aan het boek is dat Kern de feministische stad gebruikt als basis om verder te denken over een inclusieve samenleving, want met de herinrichting van de stad komt immers ook de mogelijkheid om de samenleving opnieuw op te bouwen. “It is time to dismantle what we take for granted about cities and to ask how we can build more just, sustainable, and care-full cities together”, schrijft ze. Ik kan het er alleen maar hartgrondig mee eens zijn. 

Genoten van dit artikel? Word ‘friend’ van Lilith en support onze journalistieke en feministische platform.
Enjoyed this article? Become our friend and support us.