Een ode aan crip skills tijdens de coronacrisis

Disability activisten Jeanette Chedda (links) en Mira Thompson (rechts) tijdens de Women's March 2020. Beiden lachen en houden elkaars hand vast. Op de achtergrond zijn twee protestborden zichtbaar met de tekst ''If you don't fight for all women you fight for no women' en 'No body left behind'. Fotograaf: Rebekka Mell Photography

Disability activists Jeanette Chedda (left) and Mira Thompson (right) during the Dutch Women's March 2020. Both are smiling and holding each others hand. In the background two protest signs are visible saying 'If you don't fight for all women you fight for no women' en 'No body left behind'. Photographer: Rebekka Mell

Dit artikel is te lezen in het Nederlands en Engels. Voor de Engelse versie scroll je naar beneden.

This article can be read in Dutch and English. For the English version, scroll down.

De coronacrisis eist onverbiddelijk een plaats op in onze levens. In de voortdurende stroom van informatie is er één woord dat zich steeds opnieuw aan mij opdringt: kwetsbaar. Er ligt een wereld besloten in deze twee lettergrepen. Kwetsbare mensen lopen meer risico, moeten beschermd worden, zijn afhankelijk. ‘Kwetsbaar’ verbant chronisch zieke en gehandicapte mensen naar de marge. De wereld die ‘kwetsbaar’ schetst staat echter mijlenver af van mijn werkelijkheid.

In haar boek “Care Work: Dreaming Disability Justice” droomt Leah Lakshmi Piepzna-Samarasinha een wereld waarin zorg, toegankelijkheid en rechtvaardigheid een realiteit zijn, juist ook voor chronisch zieke en gehandicapte queer, trans, Zwarte en bruine mensen. In één van de essays beschrijft ze crip skills.[1] Crip skills zijn de specifieke vaardigheden, talenten, wetenschappen en culturen van chronisch zieke en gehandicapte mensen. In plaats van ziekte en handicap als tekortkoming of defect te zien, biedt de term crip skills een ingang om onze geleefde en veelzijdige werkelijkheid te beschrijven.

Ik draag deze ode op aan mijn crip community, bij wie ik me eindelijk onderdeel van een groter geheel voel. Het navigeren van crisis is onze dagelijkse realiteit, soms al jarenlang. Wij treden de coronacrisis tegemoet met vaardigheden waar de rest van de wereld tot voor kort geen weet van had. Onze gemeenschap beschikt over essentiële kennis, niet alleen om door deze crisis te geraken, maar om een nieuwe wereld te scheppen aan de andere kant. Wij zijn de zieners, profeten en hoeders van deze waarheid. Dit is wat wij verkondigen:

1. Geen enkel lichaam is vervangbaar en de niet-witte, queer, arme, zieke en gehandicapte lichamen die het zwaarst getroffen worden door deze crisis moeten de voorhoede leiden.

2. Gezondheid is een privilege dat elk moment kan worden afgenomen; handicap overkomt iedereen die het voorrecht heeft om lang genoeg te leven.

3. Intimiteit is gesprekken door de brievenbus wanneer je in quarantaine bent. Intimiteit is creativiteit.

4. Solidariteit redt levens, net als jezelf organiseren. Jij bestaat alleen bij gratie van wij.

5. Toegankelijke communicatie redt levens. Dat gaat verder dan gebarentolken; het geldt ook voor mensen die het Nederlands niet machtig zijn, geen toegang hebben tot internet of laaggeletterd zijn.

6. Online contact is even waardevol als offline contact (hetzelfde geldt voor online activisme, bijvoorbeeld in de vorm van een podcast of digitaal protest).

7. On(der)betaald werk houdt onze samenleving draaiende, zorgtaken in het bijzonder.

8. Hulp vragen en hulp ontvangen is een ondergewaardeerde vaardigheid.

9. Stilstaan bij de complexe gevoelens van jezelf en anderen zonder in de reflex van relativeren of oplossen te schieten is een ondergewaardeerde vaardigheid.

10. Je waarde wordt niet bepaald door je productiviteit. Je waarde wordt niet bepaald door je productiviteit. Je waarde wordt niet bepaald door je productiviteit.

Crip” is een afkorting van het Engelse woord “cripple” (kreupel) die in recente jaren door chronisch zieke en gehandicapte activisten terug is opgeëist. Mensen zonder chronische ziekte of handicap kunnen dit woord niet gebruiken.

An ode to crip skills during the coronavirus

The corona crisis relentlessly demands a place in our lives. In the ongoing stream of information there is one word that keeps forcing itself upon me: vulnerable. There lies a world between these two syllables. Vulnerable people are at greater risk, must be protected, are dependent. ‘Vulnerable’ banishes chronically sick and disabled people to the margin. The world that ‘vulnerable’ describes, however, is miles away from my reality.

In her book “Care Work: Dreaming Disability Justice” Leah Lakshmi Piepzna-Samarasinha dreams a world in which care, access and justice are a reality, in particular for chronically ill and disabled queer, trans, Black and brown people. In one of the essays she describes crip skills.[1] Crip skills are the particular skills, talents, sciences and cultures of chronically ill and disabled people. Instead of viewing illness and disability as a shortcoming or defect, the term crip skills clears the way for describing our multifaceted lived reality.

I dedicate this ode to my crip community, with whom I finally feel part of something bigger. Navigating crisis is our daily reality, sometimes even for years. We face the corona crisis with skills that the rest of the world only learned about recently. Our community possesses essential knowledge, not just about getting through this crisis but to create a new world on the other side. We are the seers, prophets and keepers of this truth. This is what we declare:

1. No body is disposable and the non-white, queer, poor, sick and disabled bodies hit hardest by this crisis must lead the way.

2. Health is a privilege that can be taken away at any moment; disability happens to anyone who is privileged to live long enough.

3. Intimacy is conversations through the mailbox when you’re self-quarantining. Intimacy is creativity.

4. Solidarity saves lives, as does organizing yourself. ‘You’ exists only by the grace of ‘us’.

5. Accessible communication saves lives. This goes beyond sign interpreters; it includes people who don’t know English, don’t have access to the internet or are illiterate.

6. Online contact is as valuable as offline contact (the same goes for online activism, for example in the form of a podcast or digital protest).

7. Un(der)paid labor is what keeps our society going, care labor in particular.

8. Asking for help and receiving help is an undervalued skill.

9. Sitting with complex feelings of yourself and others without reflexively downplaying or fixing them is an undervalued skill.

10. Your worth is not measured by your productivity. Your worth is not measured by your productivity. Your worth is not measured by your productivity.

Crip” is an abbreviation of the word “cripple”, which has been reclaimed by chronically ill and disabled activists in recent years. People without a chronic illness or disability cannot use this word.

Disability activist Annika Mell tijdens de Women's March 2020. Ze lacht en houdt een kartonnen hamer omhoog, waarop de tekst 'Fuck validisme' en 'Smash capitalism' staat. Om haar heen lopen en rollen andere deelnemers aan de Women's March met protestborden. Fotograaf: Rebekka Mell Photography.

Disability activist Annika Mell during the Dutch Women's March 2020. She smiles and holds up a cardboard hammer, which reads 'Fuck ableism' and 'Smash capitalism'. Walking and rolling around her are other Women's March participants holding protest signs. Photographer: Rebekka Mell Photography