Lilitherary: Storm Vogel - Ode aan mijn cyclus

Lilith introduceert Lilitherary: de maandelijkse rubriek waarin wij een podium bieden aan up-and-coming dichttalent uit eigen community. Lees en laat je inspireren! Deze keer theatermaker, speler en schrijver: Storm Vogel.

Dit is een ode een lofzang een liefdesbrief

Een liefdesbrief aan de rode plooien rimpels vouwen 

Aan de bruinrode kleur van mijn bloed

Dat plakkerig over de binnenkant van mijn been kan glijden

Blijft steken in de haren die ik laat groeien ja in al hun glorie en die langzaam grijs worden ja

Dit is een liefdesbrief aan het lab in mij

De studio de kamer de ruimte in mij waar gemaakt kan worden

Gecreëerd geschapen geproduceerd

In een donker huisje diep van binnen, de wanden van zachtheid en warmte

De baarplek, de baarouder, de baarkamer, de baarcabine, de baarbolide, het baargebied vanwaaruit golven aan dode eieren elke maand naar buiten worden gestuwd, weer eentje minder, eruit eruit jij non binair ei jij vat van potentie onvervuld 

Dit is een liefdesbrief aan mijn non binaire cyclus ze zeggen dat het met de maan te maken heeft en dan zie ik een donkere zee die eb en vloed; en een sterrenhemel; en mijn cyclus die daar direct mee in verbinding staat alsof ik stroom en beweeg samen met de golven wat een wonder ben je non binair lichaam 

Wat een wonder ben je

Dit is een liefdesbrief een ode een lofzang

Aan mijn menstruerende zelf

Vijftien jaar oud krom van de pijn misselijk van de pijn huilend huilend want wat gebeurt er met me? Ga ik dood

Je bent een vrouw nu zei mijn moeder. Ik neem je mee uit eten om het te vieren. Dat dinertje kwam er nooit en een vrouw was ik ook niet bloed ja of nee

O dat non binaire bloed- aangezien voor vrouwenbloed- uit mijn non binaire baarouder -aangezien voor baarmoeder-, mijn bloed dat naar buiten stroomt door mijn non binaire vagina uit mijn non binaire lichaam

O mijn baarouder mijn eierstokken mijn vagina mijn bloed mijn cyclus wat hou ik er toch van dat jullie niks zeggen over wie ik ben

Mijn baarouder die niks meer over me zegt dan de barstjes in mijn voortanden en die niks meer over me zegt dan mijn neusvleugels, lippen, piemel, knieholten, teennagels, ellebogen, buik en longen en ogen en mond en hart.

O mijn lichaam wat elke dag bekeken wordt, 

die top tot teen blik waarvan mensen denken dat ik het niet zie? Of het kan ze niet schelen dat ik het zie, dat ik zie dat hun gedachten even blijven steken, dat ze de verschillende lichaamsdelen niet bij elkaar kunnen plaatsen, de verwarring, het ongemak, de walging- of is het jaloezie?- dat ik niet voldoe aan de vastgestelde ideeën die ze zoveel houvast geven. ‘Ik heb een baarmoeder: ik ben een vrouw ik heb een piemel: ik ben een man’ het simplisme ervan. Kijk toch omhoog er is geen wolk die zich zo vast laat leggen als wij.

Dit is een liefdesbrief aan mijn non binaire lichaam. Waarin elk lichaamsdeel even veel en even weinig zegt over wie ik ben. 

Een liefdesbrief aan mijzelf en mijn non binaire lichaam wat alleen maar dat is: een lichaam. Mijn lichaam.